De benoemingsprocedure voor de rol van Zolleis
Binnen de Europese politieke arena bereidt zich een belangrijke verandering voor. Udo Zolleis, de naaste medewerker van de centrumrechtse leider Manfred Weber, staat op het punt om een vaste functie te verkrijgen bij de civil service van het Europees Parlement. Deze gebeurtenis werd dinsdag bevestigd aan de hand van informatie van drie bronnen die direct betrokken zijn bij de selectieprocedure. Volgens hen werd Zolleis tijdens een besloten vergadering in Straatsburg beoordeeld als de meest geschikte kandidaat onder de vijf finalisten die begin december geïnterviewd werden.
De selectie werd uitgevoerd door een commissie bestaande uit hoge ambtenaren, die vervolgens haar aanbeveling voorlegde aan het bureau van het Parlement. Deze bestuurslaag, onder leiding van voorzitter Roberta Metsola en bestaande uit senior europarlementariërs, zal waarschijnlijk Zolleis vandaag nog benoemen tijdens een geheime bijeenkomst in Straatsburg, tenzij er een uitzonderlijke last-minute oppositie ontstaat.
De rol en verantwoordelijkheden van Zolleis
De benoeming betekent dat Zolleis de leiding zal nemen over de sectoren ‘academia, onderzoek en vooruitziende beleidsplanning’ binnen de onderzoeksdienst van het Parlement. Hij zal een bruto maandsalaris van minimaal 18.000 euro ontvangen en zal promoveren van hoofd van een eenheid naar directiefunctie. Deze overgang markeert een belangrijke carrièrestap voor de Bavaarse academicus, die vooral bekendstaat om zijn onderzoek naar christendemocratische partijen, inclusief zijn eigen CSU-partij.
Het is belangrijk op te merken dat Zolleis zich geen Frans spreekt en zijn werkzaamheden vanuit Straatsburg zullen plaatsvinden. Het plan voor zijn benoeming werd al in november door Rapporteur, de toonaangevende nieuwsbrief van Euractiv, als onderdeel van de centrale rechts-plot van de EPP, aangekondigd.
Politieke achtergronden en bredere implicaties
Hoewel het Parlement zichzelf positioneert als een neutrale bureaucratie die gebaseerd is op strikte EU-wervingsprocedures, tonen de achterliggende praktijken dat de meeste hoge functies beïnvloed worden door politieke onderhandelingen in plaats van open competitie. Aan de hand van de bronnen wordt gesuggereerd dat Weber’s initiatief om Zolleis in de onderzoeksfunctie te plaatsen mogelijk deel uitmaakt van een langdurige machtsstrategie. Het zou kunnen betekenen dat Zolleis op termijn terugkeert naar de EPP-groep in een meer senior rol.
Één van de bronnen, een voormalig senior functionaris van het Parlement, stelde dat deze benoeming niet slechts bedoeld is om Zolleis op korte termijn een betaalde baantje te bezorgen, maar dat het strategisch bedoeld is als opstap naar een groter politiek doel op lange termijn. Weber’s kantoor wilde niet reageren op het nieuws, en ook een woordvoerder van de EPP-group hield zich op de vlakte. Zolleis zelf was niet direct bereikbaar voor commentaar.
